Dorst

11 oktober 2018 Uit Door nikol

Dorst is nijpender.

De Droogte laat ons allen kreunen.

De bomen, planten, dieren, mensen.

Ik kan geen regen maken.

Ik kan geen wolken breken.

Er verschijnt geen wolk aan de hemel.

 

De zee is te zout, daar kan ik niet van drinken.

De zee doet mij enkel verlangen naar vocht en water.

Ik laaf mijn lichaam in de zee, maar de Dorst wordt enkel groter.

Het zout trekt al het vocht uit mijn lichaam.

 

Hoe kan ik de Dorst stillen in Tijden van Grote Droogte?

 

Ik moet Diep in de Aarde gaan, om voorraad water naar boven te halen.

Diep in de Aarde stroomt het water, ook al is zijn korst kurkdroog.

 

Ik trek mij terug, diep in een grot, waar ik mij met mondjesmaat aan de Bron kan laven.

 

Dankbaar voor het water dat Leven is, word ik mij bewust dat Zuinigheid een Zegen is.

 

(99)