Terug

Ik keer terug naar mijn Boom.
Niet de Boom die ik als Kind kende,
maar de Boom
waar ik tegenwoordig
een connectie mee heb.

Hij staat langs het water,
aan een meertje.

Ik klim er niet in,
ik ben geen Kind meer.
Ik leun ertegen,
omarm hem
en voel onmiddellijk
vertrouwen,
alsof deze Boom mij kent,
weet wie ik ben.

Beter dan ikzelf
weet hij wat ik te doen heb.

Ik zet mij neer
op een bank
vlak bij de Boom
en probeer te luisteren
naar wat hij te vertellen heeft.

Er komt een trage,
rustige energie
in mij naar boven
en ik realiseer me
hoe verschillend
deze energie is
van die van mij,
als Mens.

De Boom neemt zijn Tijd.

Ik voel het ongeduld, de onrust in mij,
als een ééndagsvliegje
dat zich bewust is
van Tijd en Ruimte
en tegelijk de Tijdloze
Vreugde van Zijn verliest.

Ik sluit mijn ogen,
voel weer de energie
van de Boom en luister.

(77)