Auteur: nikol

Moe

En plots ben ik zo moe. Zo moe dat mijn lijf verstart, bevriest. Ik staar naar de lucht, de wolken, groot en mooi, de wind, die koele wind.   Ik staar en voel. Moe ben ik.   Ik laat het in mij zakken, die vermoeide bal, het touw dat aan mij trekt. Zo moe, zo…

Door nikol 26 oktober 2018 Uit

Dageraad

De Dag brengt Raad en laat de Nacht rusten. Waar de Dag me nu naartoe brengt? Ik heb nog geen vermoeden.   De spoken van de Nacht zijn in spelonken weggestoken. Het Licht is hun te fel. Het Licht verjaagt hun spel.   O Dageraad, vertel me snel hoe ik nu verder moet?   De…

Door nikol 24 oktober 2018 Uit

De Indringer

Vannacht raakte ik verwikkeld in een vreselijk gevecht. Een Indringer drong mijn kamer binnen en probeerde me, eerst met Zoete Stem, maar daarna op een meer Dwingende Toon, te overtuigen dat ik hier niet hoorde te zijn.   Ik ken deze Indringer. Hij is zo oud als de straat en zingt altijd hetzelfde lied.  …

Door nikol 23 oktober 2018 Uit

Natuur Wezen

Beste Wezen van de Natuur,   Een deel van ons, de Mens, weet dat Gij er zijt en dat wij een onderdeel van U uitmaken.   Een deel van ons wil graag met U samenwerken, uit Liefde voor alles wat leeft op Aarde.   Dat deel is bezig met het andere deel wakker te maken.…

Door nikol 19 oktober 2018 Uit

Vlindergeluk

Nog nooit zag ik zoveel vlinders. Velden vol witte vlinders.   Het zien van al die vlinders is een feest, alsof ze in je buik zitten, naar buiten vliegen en voor je ogen tonen dat ze wel degelijk bestaan!   Vanuit mijn zetel in de zon volg ik de bewegingen van een koninginnenpage. Hoe sierlijk…

Door nikol 17 oktober 2018 Uit

Aanvaarden

De Stilte brengt een vreugdegevoel in mij. Blij dat ik Hier ben. Dat ik mag Zijn.   Maar dan komen er stemmetjes in me op: “hoe kan je vreugde voelen met alles wat gebeurt in de Wereld?” “heb je wel recht om je blij te voelen?” “misschien moet je wat beter je best doen voor…

Door nikol 16 oktober 2018 Uit

Stilte

De Stilte kan ook oorverdovend zijn, wanneer ze plots tot je komt.   Het neemt je vast en breidt zich uit, zo wijds en groots dat het je even de adem beneemt.   Adem in en adem uit. De Stilte is overal.   Tussen de bergen in het dal. Tussen de geluiden in, die zonder…

Door nikol 14 oktober 2018 Uit

Oorverdovend

Oorverdovend zijn de steden, het verkeer, de machines, de menigte, de mensenmassa. Waar vind ik de Stilte?   Ik trek de natuur in, waar krekels en cicaden mijn oren teisteren met sjirpende serenades. Waar vind ik de Stilte dan als ik het hier niet vinden kan?   Ik zet mij neer, de zon gaat onder.…

Door nikol 13 oktober 2018 Uit

Hitte

Verzengende warmte houdt mij tegen te bewegen. Ik kan geen stap vooruit. De Zon is een vuurbal die de Aarde verschroeit. Hoe kan ik overleven?   Ik zoek de schaduw van de stevigste boom, diepgeworteld in de grond. Zo overleeft hij deze hitte.   Ik omhels zijn stam, zijn stevige bast en voel de koelte…

Door nikol 12 oktober 2018 Uit

Dorst

Dorst is nijpender. De Droogte laat ons allen kreunen. De bomen, planten, dieren, mensen. Ik kan geen regen maken. Ik kan geen wolken breken. Er verschijnt geen wolk aan de hemel.   De zee is te zout, daar kan ik niet van drinken. De zee doet mij enkel verlangen naar vocht en water. Ik laaf…

Door nikol 11 oktober 2018 Uit