Ik zag een groepje jongeren verzameld rond een omgevallen Boom.   Ze klommen op zijn stam, hingen aan zijn takken en deelden er hun leed. Ze hadden allemaal een Dierbare verloren.   Hier bij de omgevallen Boom voelden ze zich verbonden, hier vonden ze hun Troost.   Ze wisten niet hoezeer de bomen om hen…

Ik was een Kind. Ik klom in een Boom. Ik zat op een tak, wel urenlang.   De Boom stond naast ons Huis. Ik kon er altijd in, als ik daar zin in had.   De Boom en ik, we hadden een band. Hij wiegde mij in de Wind, vertelde verhalen, eeuwenoude Wijsheden.   Ik…

Het Thuisfront baart me Zorgen. Hoe gaat het daar waar ik mijn Weg begon? Er waren verontrustende berichten.   De Zorgen malen in mijn hoofd en nemen rare vormen aan. Soms weet ik niet wat ik verzon en waar het spinsel eigenlijk begon. Dat is wat Zorgen doen, ze maken er een potje van.  …

Ik ben een Mens, geen zoekmachine. Ik kan niet zoeken naar mijn Weg, door één klik op de knop. Ik kan ook niet een Ander volgen. Dat is niet waar ik heen wil gaan. Ik zoek mijn Eigen Weg.   Nu sta ik hier rondjes te draaien, uit te kijken naar een teken, een pijl,…

Nu zou ik graag een schilder zijn, dan kon ik met mijn verfpallet de kleuren van het Avondrood aan de Hemel vangen.   Ik zou de hele Zonsondergang lang genieten van het vergezicht, speuren naar kleuren als blauw en groen, indigo grijs, oranje, rood en donkergeel, pallet van wilde bloemen.   O wat zou mijn…

Mijn Reisgezel en ik beslisten om een Herberg op te zoeken. We hadden nood aan een pauze, zodat we contact konden opnemen met het Thuisfront, want er waren alarmerende signalen tot ons gekomen.   In de Herberg waren we uitermate welkom. Het was alsof ze hier alles al wisten. Er stond een taxi klaar om…

Spijt komt altijd na de feiten.   Spijt dat ik niet zei wat ik zeggen moest, niet deed wat ik doen moest, dat ik vergat wat ik wou, dat ik de ander niet begreep, niet zag wat ik zien moest, niet hoorde wat ik horen moest.   Spijt vult mijn hart, tot het overloopt en…

Ik eet, ook als ik geen honger heb. Ik merk hoe gulzig ik kan zijn, gewoon maar zin heb om te eten, alsof mij dat gelukkiger zal maken, alsof ik mij dan beter zal voelen.   Ik weet dat het niet helpt. Toch doe ik het. Ik sta er niet bij stil.   Nu wel.…

We hebben gesproken, de Indringer en ik. Ik stapte zelf op hem af, dat had hij niet verwacht. Hij leek wat in de war en toen ik zei dat ik begreep dat hij bang was, ontdooide hij. We zetten ons neer en praatten honderduit. Een boeiend gesprek was dat.   Hij zei dat hij mij…

De Indringer is er weer. Hij permitteert het zich nu zelfs om overdag op de loer te liggen.   Hij wil me laten stoppen. Hij wil me overtuigen dat ik niet goed snik ben, dat ik een belachelijk figuur sla.   Eigenlijk is hij gewoon beschaamd. Beschaamd omdat hij met mij de Tocht niet durft…