Aanvaarden

16 oktober 2018 Uit Door nikol

De Stilte brengt een vreugdegevoel in mij.

Blij dat ik Hier ben. Dat ik mag Zijn.

 

Maar dan komen er stemmetjes in me op:

“hoe kan je vreugde voelen met alles wat gebeurt in de Wereld?”

“heb je wel recht om je blij te voelen?”

“misschien moet je wat beter je best doen voor anderen…”

Lief zijn ze niet, mijn stemmetjes.

 

Ze zitten in de weg, zorgen voor verzet.

 

Maar ik heb altijd al gevoeld dat het er is, die vreugde, dat Zijn,

ergens ver, diep vanbinnen.

Ik weet dat het er is en aanvaard dat mijn stemmetjes vaak overheersen.

De ikjes die kwetteren in mijn hoofd.

Hier en Nu zijn ze hoorbaar in de heuvels,

het helse kabaal van de cicaden in de hitte van de zon.

 

Ik laat ze door me heen gaan en verzet me er niet meer tegen.

De enige manier om blij te mogen zijn met Zijn.

 

(95)