Categorie: Pelgrim

Ik zit met mijn Raadgevers rond een Vuur. Ik ween. Ik ween om alle kansen die ik heb gemist, dingen die ik fout heb aangepakt, relaties die ik verloren liet gaan, pijn die ik bij anderen veroorzaakte, pijn die ik moest doorstaan, mooie tuinen die ik verwaarloosde, uitgestoken handen die ik niet (be)greep. Ik ween…

Met andere ogen kijk ik rond, hier Binnen in mijn Koninkrijk. Is dit echt allemaal van mij? Heb ik dit zelf gecreëerd? Ben ik er tevreden mee?Niet echt, nee. Tijd om Orde op Zaken te stellen. Mijn eerste werk is het vastleggen van Grenzen. Tot waar loopt mijn Koninkrijk en waar begint die van een…

Ik zit aan mijn Boom, samen met mijn Indiaan, mijn Tijger en mijn Reisgezel. In de Schaduw van de Boom, verschijnt een figuur. Ik heb moeite om te zien wie of wat het is. “Wie ben jij? Wat kom je doen?” vraag ik bedeesd. “Ik ben een Helper. Ik breng een Boodschap. Mag ik uit…

Er ligt een Kroon op mijn weg, in de weg. Ik stap er omheen. Wat doet dat ding hier? Kwam er een Koning langs die zijn Kroon verloor? Ik wil de Kroon aan de kant leggen, maar hij weegt wel honderd kilo!Verplaatsenzal niet lukken. Ik snap echt niet wat dat ding op mijn weg doet.…

Er is geen weg terug. Ik ben hier nu aan begonnen en moet doorzetten. Maar ik voel weerstand, heb heimwee naar hoe het vroeger was, naar bekende paden en oude patronen. Tegelijk weet ik dat bekende paden en patronen me geen stap verder brengen. Integendeel. Ze leiden naar Nergens, naar Niemandsland. Ik moet dus verder,…

Ik ben aanwezig, hier, waar ik schrijf, waar al mijn gedachten wegdrijven in de tijd. Ik ben aanwezig, hier, in mezelf, in alle vezels van mijn lijf. Ik voel ze leven, kloppen, bewegen. Sommige vezels en cellen vragen extra aandacht. Ik geef ze die aandacht. Daar worden ze blij van. Ze worden op slag minder…

Ik zet mij neer onder een Boom om te rusten.Prompt vallen er tientallen aapjes uit, recht in mijn nek. Ze trekken aan mijn haren, mijn neus en mijn oren. Ze willen me doen opstaan, me meetrekken in de bomen. De ene trekt aan mijn linkerarm, de andere aan mijn rechter, zodat ik bijna uit elkaar…

Na het schrijven van de brief aan mijn Zelf, barstte er een onweer los. Een enorme hagelbui stortte zich op mijn kop. Ik dook in elkaar en trok de kap van mijn regenjas verder over mijn voorhoofd. Er was geen schuilplaats. Ik voelde grote hagelbollen pijnlijk rammen op mijn kop. Ergens wist ik dat deze…

ik schrijf je een brief. Ik weet niet waarom. Gewoon omdat ik dat nog nooit gedaan heb. En zeker niet met de aanspreking ‘liefste Zelf’. Het is goed dat ik dat eens doe. Dat ik jou eens zeg hoe dankbaar ik ben dat jij er bent en dat je er altijd was. Het klinkt zo…

Ik open een deur en zwaai naar mijn geliefde. Dag schat! Ik ben effe weg, een boek gaan schrijven. Hij knikt en zegt: da’s goed, doe dat maar, ik zie je straks dan wel. Ik ga op weg en schrijf een boek, dat van mijn leven. Al is het maar voor even. (70)