Categorie: Pelgrim

Als het me lukt om mijn denken te stoppen, mijn gedachten en stemmetjes gewoon te laten zijn, er niet naar te luisteren… dan is de Stilte die ontstaat zo weldadig, daar heb ik geen woorden voor. Alleen weldadige tranen. Ze rollen over mijn wangen. (75)

De Boom is mijn Ankerpunt geworden. Ik ga er regelmatig naartoe. Hij weerspiegelt mijn ongeduld en herinnert me eraan dat ik meer moet stilstaan, alles op eigen tempo moet laten ontwikkelen. Ik kan niet sneller groeien, hoe graag mijn ego dat ook zou willen. Ik zit stil, op de bank bij de Boom. Mijn ego…

Ik keer terug naar mijn Boom. Niet de Boom die ik als Kind kende, maar de Boom waar ik tegenwoordig een connectie mee heb. Hij staat langs het water, aan een meertje. Ik klim er niet in, ik ben geen Kind meer. Ik leun ertegen, omarm hem en voel onmiddellijk vertrouwen, alsof deze Boom mij…

Ik sta stil. De weg die ik insloeg, loopt dood. Ik kan hier niet verder. Ik zal een eind terug moeten. Waarom is mijn Weg zo moeilijk te vinden? Voor ik aan de Tocht begon, kreeg ik instructies mee: volg uw eigen kompas, hou hoofd, hart en buik in balans. Dat is makkelijker gezegd, dan…

Mijn Reisgezel hield me tegen. Hij vroeg zich af of het wel goed was om verder te gaan. Was ik nu niet teveel met mezelf bezig? Zou ik mij niet beter met anderen bezighouden? Ik bleef staan en stelde voor een Vuurtje te maken en een babbeltje te slaan. Dat hadden we immers afgesproken. Als…

Ik zag een groepje jongeren verzameld rond een omgevallen Boom.   Ze klommen op zijn stam, hingen aan zijn takken en deelden er hun leed. Ze hadden allemaal een Dierbare verloren.   Hier bij de omgevallen Boom voelden ze zich verbonden, hier vonden ze hun Troost.   Ze wisten niet hoezeer de bomen om hen…

Ik was een Kind. Ik klom in een Boom. Ik zat op een tak, wel urenlang.   De Boom stond naast ons Huis. Ik kon er altijd in, als ik daar zin in had.   De Boom en ik, we hadden een band. Hij wiegde mij in de Wind, vertelde verhalen, eeuwenoude Wijsheden.   Ik…

Het Thuisfront baart me Zorgen. Hoe gaat het daar waar ik mijn Weg begon? Er waren verontrustende berichten.   De Zorgen malen in mijn hoofd en nemen rare vormen aan. Soms weet ik niet wat ik verzon en waar het spinsel eigenlijk begon. Dat is wat Zorgen doen, ze maken er een potje van.  …

Ik ben een Mens, geen zoekmachine. Ik kan niet zoeken naar mijn Weg, door één klik op de knop. Ik kan ook niet een Ander volgen. Dat is niet waar ik heen wil gaan. Ik zoek mijn Eigen Weg.   Nu sta ik hier rondjes te draaien, uit te kijken naar een teken, een pijl,…

Nu zou ik graag een schilder zijn, dan kon ik met mijn verfpallet de kleuren van het Avondrood aan de Hemel vangen.   Ik zou de hele Zonsondergang lang genieten van het vergezicht, speuren naar kleuren als blauw en groen, indigo grijs, oranje, rood en donkergeel, pallet van wilde bloemen.   O wat zou mijn…