Mijn liefste Zelf,

ik schrijf je een brief.
Ik weet niet waarom.
Gewoon omdat ik dat nog nooit gedaan heb.
En zeker niet
met de aanspreking ‘liefste Zelf’.

Het is goed
dat ik dat eens doe.
Dat ik jou eens zeg
hoe dankbaar ik ben
dat jij er bent
en dat je er altijd was.

Het klinkt zo raar
in mijn oren,
maar het hoort zo.

Veel te veel
heb ik je bekritiseerd,
veroordeeld,
naar beneden geduwd,
klein gemaakt,
beschimpt…

Sorry daarvoor,
dat had ik niet mogen doen.

Ik denk
dat ik alleen maar wou
dat je het goed zou doen
in dit leven,
in deze wereld.
En ik was bang
dat het verkeerd zou aflopen.

Het wordt tijd,
na al die jaren,
dat ik je een steun
in de rug geef,
dat ik geloof hecht
aan al je goede bedoelingen
en ze daarom ook eer.

Je bent mijn liefste Zelf.

Je mag er zijn.

Dank je, echt!

Ik wil je nooit meer kwijt.

Ik blijf voor altijd bij je.

(69)