Hagelbui

Na het schrijven van de brief
aan mijn Zelf,
barstte er een onweer los.

Een enorme hagelbui
stortte zich op mijn kop.
Ik dook in elkaar
en trok de kap van mijn regenjas
verder over mijn voorhoofd.

Er was geen schuilplaats.

Ik voelde grote hagelbollen
pijnlijk rammen op mijn kop.

Ergens wist ik
dat deze bui er zat aan te komen.
Ik had het al eerder meegemaakt.
Maar deze keer
raakte ik niet van slag.

Integendeel.
Het sterkte mij.

Ik rechtte mijn rug,
zette me schrap,
maakte mijn kap
groter en boller
en liet de bui
over me heen rollen.

De hagelbollen voelden op slag
minder pijnlijk aan,
meer als een weldadige
hoofdmassage.

Kort daarna
was de bui over.
En ik bleek ongehavend.

Tevreden zette ik me neer
en zag hoe de zon door de wolken brak.

(68)