Aanwezig

Ik ben aanwezig,
hier,
waar ik schrijf,
waar al mijn gedachten
wegdrijven
in de tijd.

Ik ben aanwezig,
hier,
in mezelf,
in alle vezels
van mijn lijf.
Ik voel ze
leven,
kloppen, bewegen.

Sommige vezels en cellen
vragen extra aandacht.
Ik geef ze
die aandacht.

Daar worden ze blij van.
Ze worden op slag
minder lastig,
eerder plastisch,
uiteendrijvend,
als wolken die
door de wind
zachtjes uit elkaar drijven
en de lucht
doen opklaren.

Zo klaart mijn lichaam
zachtjes op.
Door aandacht
voor elke cel
en elke vezel,
tot ik weer helemaal
in mijn vel
ben wie ik ben.
Aanwezig.

(66)