Sluiers opgelicht

Ik heb een afspraak
op een oneindig Eiland
met de onpeilbaar diepe Zee.

Ik kijk in de verte
naar waar het water
de hemel raakt.

Er hangen sluiers,
ondoordringbare sluiers
die ik niet kan oplichten.

Ik vraag om raad.
De Zee weet
waar het om gaat.

De Zee toont
een Oud Verhaal,
een ver verleden,
Vorige Levens.
Schuld en Schaamte,
Verbod en Straf,
woorden op een graf.
Ze staan gegrift
in mijn Lijf,
mijn Verblijf
bij zouten, zilte wateren.

De Zee stroomt
en verheft zich
naar de Hemel.
Hemel en Zee
sluiten een Verbond.

Sluiers worden opgelicht.

Het water stroomt en kolkt
in mijn buik en in mijn hart.
Ik geef me over.
Zonder Schuld of Schaamte,
Verbod of Straf,
drijf ik op Hemelse Golven,
tot ik aanspoel
in de Branding van het Zijn.

(55)