Eindigheid

Ik zie de tekenen,
het ouder worden,
het einde van ons
Aardse leven.

Het wordt zichtbaar,
tastbaar, voelbaar.

Het vervult me niet
met angst.
Mijn eindigheid
is een feit,
een gegeven dat ik
kan aanvaarden.

Zal ik toekijken
tot het zover is?
Of zal ik volop leven,
het leven omarmen
met alles wat ik
in me heb
en dan
loslaten…

als een kind dat
het touwtje
van zijn ballon
loslaat
en toekijkt
hoe het de lucht ingaat,
zich vredig laat meevoeren
met de wind,
tot het omhulsel knapt
en de inhoud
bevrijd zich verspreid
in de ruimte, het heelal,
de sterrenhemel.

Zo zal het zijn.

Maar tot die dag
zijn we hier, mijn Boom.
We zuigen het levenssap op
en creëren nieuwe stukken
van onszelf
tot we alles opgebruikt hebben
en ons vel
zo dun en ijl wordt
dat er geen barrière meer is
om ons te laten gaan in de wind.

(48)