Boodschap

Ik luister.
Ik luister naar mijn Boom.
Het wordt tijd
dat ik zwijg
en Hem eens laat spreken.

Ik moet even wennen aan zijn taal,
zijn manier van vertellen
in beelden en verhaal.

Hij toont een jonge boom.
De jonge boom staat
binnen in Hem.

Ik luister:
“mijn jonge boom
leeft nog steeds in mij.
Ik omring hem, bescherm hem.
Zolang hij leeft,
zal ik niet sterven.
Hij voedt mij en ik omarm hem.
Laat nooit uw jonge boom
in de steek.
Bescherm het.
Anders ga je dood.”

Ik begrijp het
en terwijl ik de boodschap
bij mezelf laat binnenkomen,
zie ik Hem plots
zijn takken wild
heen en weer zwiepen.

De takken strooien
noten in het rond.
De noten vliegen alle kanten op
en vallen lukraak neer.

Een eend in de vijver
kan net op tijd wegduiken.
Auto’s op de autostrade
krijgen deuken in hun daken.

“Wat doe je?” roep ik uit.
“Ben je boos?”
Ik snap het niet.
“Waar komen die noten plots vandaan?
Jij bent toch geen notenboom?”

“Zie je het dan niet?”
“Dat ben ik niet, dat ben jij.
Noten strooien is tegen mijn Natuur.”

“Ik?”
Ik voel me verontwaardigd.
“Wat bedoel je?”

“Je strooit je harde vruchten
als projectielen in het rond.
Niemand is ermee gediend
en vruchten gaan verloren.
Alleen lichte vruchten
dienen met de Wind
uitgestrooid te worden.

Harde vruchten
vallen loodrecht
op de grond.
Ze worden opgeraapt,
gekraakt,
tot de zachte kern
naar buiten komt.
Dan pas worden ze
gegeten en gesmaakt.

Wie het dichtst bij je staat,
wordt eerst geraakt.”

Er valt een noot
op mijn hoofd.
Auw!
Ik kijk omhoog,
wrijf over mijn buil
en lach dankbaar
naar mijn Wijze Boom.

Ik raap de noot op
en breek ze open.
Het zachte deel blinkt
van de regendruppels
die erop vallen.

Ik eet en smaak
de kern van de zaak.
Ik laat het langzaam zakken
en geef het Tijd
om te verteren.

(59)